بررسی زبان روایت در داستان های امیرارسلان و حسین کرد شبستری [پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد] (1392) / رحمانیان کوشککی ، مریم، نویسنده 

نوع مدرک: برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری سرشناسه رحمانیان کوشککی ، مریم، نویسنده عنوان : بررسی زبان روایت در داستان های امیرارسلان و حسین کرد شبستری [پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد] تکرار نام مولف : پدیدآور: مریم رحمانیان کوشککی استاد راهنما: یدالله جلالی پندری استاد مشاور: مهدی ملک‌ثابت ناشر: یزد [ایران] : دانشگاه یزد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی سال نشر : 1392 یادداشت موضوع: ادبیات فارسی رشته: زبان و ادبیات فارسی - ادبیات تطبیقی شناسه افزوده : جلالی پندری ، یدالله، استاد راهنما ملک‌ثابت ، مهدی، استاد مشاور موضوع‌ها : اصفا قصه عامیانه ؛ Folk Tale توصیفگرها قصه عامیانه ، ادبیات فارسی ، ادبیات داستانی ، امیر ارسلان نامدار (کتاب) ، حسین کرد شبستری (کتاب) ، روایت , Folk Tale , Persian Literature , Fiction , Amir Arsalan Namdar (book) , Hossein Kord Shabestari (book) , Narratives چکیده : قصه‌های عامیانه شاخه‌ای از ادبیات داستانی است که در اصل روایت حیات اجتماعی هر ملت و نمودار شیوه تفکر و چگونگی نگرش آن جامعه به جهان هستی است که به انعکاس ویژگی‌های فرهنگی، جامعه‌شناختی و روان‌شناسی آن جامعه می‌پردازد. از میانه قرن سیزدهم هجری، به سبب برخی از اقدامات، تغییرات و تحولات در ساختار و اصول ادبیات و نثر فارسی و داستان‌نویسی، بسیاری از آثار و داستان‌ها به سبک عامیانه و تحت تأثیر سنت نقالی و بر پایه ادبیات شفاهی، ایجاد گردید. از جمله مهم‌ترین و بارزترین این آثار، داستان «امیرارسلان» و تحریر تازه «حسین کرد شبستری» است که هر دو بر سنت قصه‌نویسی قدیم ایران تکیه داشتند. داستان امیرارسلان به گزارش نقیب‌الممالک و نویسندگی فخرالدوله در سال 1298ه.ق و حسین کرد شبستری توسط نویسنده‌ای نامعلوم در سال 1255ه.ق آفریده و کتابت شده‌اند. این-دو داستان محصول سنت نقالی و ادبیات شفاهی بوده که با حضور مستقیم مولف و مخاطب و هم‌چنین براساس اصول ذکر شده، شکل گرفته‌اند. زبان روایت در این‌دو اثر برگرفته شده از زبان عامیانه است که در پی آن شاهد بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم عامیانه، اغراق‌ها، گزاره‌های قالبی، اشعار، کنایه‌ها و ضرب‌المثل‌های موجود در روزگار پیدایش این‌دو روایت هستیم. ساختار اصلی روایت دراین‌دو داستان بر پایه حضور و وجود «راوی سوم شخص» و از جایگاه «دانای کل» که «راوی نقال» نیز نامیده می‌شود شکل گرفته است. این موضوع همراه با دخالت در عرصه روایات و موضع‌گیری نسبت به شخصیت‌ها و بیان نظرات، بر دیگر موارد و عناصر روایی مانند توصیف، شخصیت‌پردازی، خطاب و هم‌چنین در ایجاد تعلیق و هیجان و وقفه و شتاب در این‌دو روایت، تأثیر بسیاری گذاشته است. این موارد همراه با حضور و اجرای مستقیم و بدون واسطه نقال یا راوی با ارائه حرکات و حالاتی خاص در هنگام نقل و روایت، همراه با به کارگیری دیگر عناصر روایی، به آن‌ها حالت و شیوه‌ای نمایش‌گری و دراماتیک بخشیده است. از آن‌جا که مطالعه دقیق عناصر سازنده یک روایت و بازنمود قوانین حاکم بر آن، ما را در شناخت بهتر روابط درونی عناصر روایی یاری می‌دهد، در این تحقیق نشان داده‌ایم که چگونه این دو نویسنده از امکانات و ظرفیت‌های روایی- ادبی در اثر خود بهره برده‌اند. توصیف در این‌دو روایت با استفاده از شیوه تلخیص در خدمت مضمون و محتوای عاشقانه- عیارانه شکل گرفته است. گفتگوهای زنده و مستقیم از جایگاه راوی و قهرمانان، در نمایشی شدن این‌دو روایت نقش عمده‌ای داشته است. عنصر صحنه زمان و مکان نیمه‌واقعی، نامشخص قراردادی هستند و نویسندگان به شخصیت‌پردازی توجه چندانی نشان نداده‌اند. خطاب، انتظارآفرینی و هیجان-آفرینی هر کدام در جریان تألیف و نحوه پیشبرد روایت در این‌دو داستان، از جایگاه خاصی برخوردار هستند. کاربرد آرایه‌ها و صنایع لفظی و معنوی در این دو اثر، هنرمندانه و در خدمت متن و متناسب با ساختار روایت‌ها، باعث ایجاد تصویرسازی و القای بهتر مفاهیم به ذهن خوانندگان گشته است لینک فایل دیجیتالی : https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/9e47ba19178443461a679ccb156c03e1 لینک ثابت رکورد: ../opac/index.php?lvl=record_display&id=14421 زبان مدرک : فارسی

 فهرست موجودی مدرک

شماره ثبت	شماره بازیابی	نام عام مواد	محل نگهداری	بخش	وضعیت ثبت	وضعیت امانت
فاقد شماره ثبت