رکوردهای مرتبط با این شخص

بررسی شعر آیینی در آثار شاعران کُرد (محوی، مولوی، ملامحمود بیخود، ملای جزیری) [پایان نامه کارشناسی ارشد] (1395) / رضایی ، بهاره، استاد راهنما 

نوع مدرک: برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری سرشناسه رضایی ، بهاره، استاد راهنما عنوان : بررسی شعر آیینی در آثار شاعران کُرد (محوی، مولوی، ملامحمود بیخود، ملای جزیری) [پایان نامه کارشناسی ارشد] تکرار نام مولف : پدیدآور: بهاره رضایی استاد راهنما: موسی پرنیان ناشر: کرمانشاه [ایران] : دانشگاه رازی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی سال نشر : 1395 یادداشت موضوع: ادبیات فارسی شناسه افزوده : پرنیان ، موسی، استاد مشاور توصیفگرها ادبیات کردی ، محوی-محمد ، جزیری-احمدبن محمد ، بیخود-محمود ، معدوم کرد-عبدالرحیم بن سعید ، شعر آیین دینی ، ادبیات دینی ، Kurdish Literature, Mahvi-Mohammad, Jaziri-Ahmad Ibn Mohammad, Bikhod-Mahmoud, Exterminated Kurdish-Abdul Rahim Ibn Saeed, Religious Poetry, Religious Literature, چکیده : شعر تعلیمی پیشینه‌ای کهن در ادب فارسی دارد و شعر آیینی گونه‌ای از این نوع شعر است. آیین مجموعه‌ای نظام‌مند از آداب‌ورسوم است که در سنّت یک قوم، ملّت، مذهب و یا جامعه، مقدس پنداشته می‌شود و خود شامل سروده‌های توحیدی، مدح و منقبت مذهبی، سوگ و سروده‌های .مذهبی و غیرمذهبی، آیین‌های ملّی همانند شب یلدا، آیین‌های فرا ملّی مانند نوروز و اعیاد مذهبی چون عید فطر و قربان و... است. مولوی، ملا محمود بیخود، محوی، ملای جزیری از بزرگ‌ترین شاعران کُرد می‌باشند که مضامین آیینی در دیوان آنان بازتاب یافته است. چون این شاعران کُرد در سرودن شعر آیینی یدی توانا داشته‌اند و همچنین ناشناخته ماندن آنان، ایجاب می‌کند تا پژوهشی در مورد آنان صورت بگیرد. پژوهش حاضر به‌صورت توصیفی- تحلیلی میزان بازتاب مضامین آیینی در دیوان این چهار شاعر را بررسی کرده و پربسامدترین آن‌ها را مشخّص نموده است. دستاورد این پژوهش حاکی است که این شاعران یدی بیضا در سرودن شعر آیینی داشته‌اندکه به ترتیب ملا محمود بیخود، مولوی، محوی، ملای جزیری بیشترین مباحث آیینی در دیوان آن‌ها بازتاب یافته است. ملا محمود بیشترین شعر آیینی‌اش در مدح و منقبت پیامبر است. مولوی بیشترین شعر آیینی خود را به سوگ همسرش، عنبر خاتون و پسر جوانی بنام عبدالرّحمان اختصاص داده است. محوی در شعر آیینی خود بیشتر به مناجات با پروردگار پرداخته است و ملای جزیری اگرچه دیوانش به‌صورت سرپوشیده و کنایه وار مملوء از موضوعات عرفانی و عشق به پروردگار است، امّا وی فقط در یک قصیده خدا را ستایش و در یک قصیده‌ی دیگر پیامبر را مورد مدح و منقبت قرار داده است. او دو قصیده را به اعیاد اختصاص داده است که یکی از آن‌ها عید فطر است و در دیگری مشخّص ننموده است که مرادش کدام عید است لینک فایل دیجیتالی : https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/9bae92967520fd6ebf1237f06e602276 لینک ثابت رکورد: ../opac/index.php?lvl=record_display&id=14587 زبان مدرک : فارسی

 فهرست موجودی مدرک

شماره ثبت	شماره بازیابی	نام عام مواد	محل نگهداری	بخش	وضعیت ثبت	وضعیت امانت
فاقد شماره ثبت