زبان یک پد یده ی اجتماعی است و مطالعه کردن زبان بدون در نظر گرفتن اجتماعی که در آن صحبت میشود اگر غیر ممکن نباشد بسیار مشکل است. یکی از نشانهای زبان در جامعه احوالپرسی میباشد. بنابراین اینکه بدانیم که چگونه احوالپرسی کنیم، قسمتی از روند اجتماعی شدن را تشکیل میدهد. این مطالعه احوالپرسیها را به عنوان یکی ازفراوانترین عادتهای متقابل زبانی دریکی از لهجه های زبان کردی، کردی سورانی، مورد خطاب قرار میدهد که در استانهای شمال غرب ایران و قسمتهایی از شمال عراق تکلم میشود. در این مطالعه احوالپرسیها در قالب قوم نگاری ارتباطی بررسی میشوند. با استفاده از روش کیفی، تجزیه و تحلیل داده ها انجام داده شد که داده ها از طریق مشاهده ، مصاحبه با سخنگویان، ضبط داده های واقعی و شم زبانی محقق به عنوان سخنگوی بومی کردی سورانی جمع آوری شدند.سرانجام مشخص شد که عواملی مانند سن، جنسیت، منزلت ،روابط سخنگویان و هنجارهای فرهنگی-اجتماعی بر احوالپرسیها تاثیر دارند. بعلاوه تحلیلها نشان دادند که احوالپرسی در کردی سورانی عادتی اجتماعی است برای بیان همبستگی و آگاه شدن از وضع طرف مقابل، رابطه او با خانواده و دوستانش، همچنین نشان دادن احترام به بزرگترها. این می تواند نشان دهنده رابطه مستحکم زبان و جامعه باشد
