در گویش کُردی جنوبی که از گویشهای اصلی زبان کُردی و زبان معیار ادبی کُردها در طول تاریخ به شمار میآید، برخی داستانهای غنایی منظوم و متأثر از خسرو و شیرین نظامی وجود دارد که تاکنون درباره آنها، پژوهش درخور توجهی انجام نگرفته است. پژوهشی تطبیقی میان خسرو و شیرین نظامی و این منظومهها، به گسترش آفاق ادبیات غنایی ایرانزمین و دریافت برخی شباهتها و یگانگی اقوام ایرانی کمک شایانی خواهد کرد.در این تحقیق، منتقدانه کوشیدهایم به این سوال کلی پاسخ دهیم که در مطالعه تطبیقی، نقد و تحلیل صورت و محتوای خسرو و شیرین نظامی گنجهای با آثار غنایی گویش جنوبی زبان کُردی که متأثر از شیوه نظامی هستند، چه شباهتها و تفاوتهایی (تقلید و نوآوری) وجود دارد؟ به این منظور، آثار غنایی منظوم گویش کُردی جنوبی(شیرین و فرهاد کندولهای، شیرین و فرهاد پاوهای و شیرین و خسرو خانای قبادی) با خسرو و شیرین نظامی، از حیث صورت و محتوا، با روش توصیفی- تحلیلی، بررسی و تطبیق گردید. نتایج این پژوهش نشان میدهد که میتوان دو منظومه شیرین و فرهاد کندولهای و شیرین و فرهاد پاوهای را ضمن تأثیرپذیری از کار نظامی، به دلیل برخی نوآوریهای ادبی و داستانی، روایتی واحد قلمداد کرد که با خسرو و شیرین نظامی، تفاوتهای بسیار دارد. حال آن که اثر خانای قبادی را علیرغم پارهای نوآوریها، میتوان نزدیکترین اثر به کار نظامی و ترجمهای موفق به زبان کُردی از خسرو و شیرین، به شمار آورد