| نوع مدرک: | برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری |
| سرشناسه | کشکولی ، ادیب، نویسنده |
| عنوان : | معناشناسی ساخت حال کامل در کُردی سورانی [پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد] |
| تکرار نام مولف : | پدیدآور: ادیب کشکولی استاد راهنما: رحمان ویسی حصار استاد مشاور: ابراهیم بدخشان |
| ناشر: | سنندج [ایران] : دانشگاه کردستان، دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی |
| سال نشر : | 1399 |
| یادداشت | رشته: زبان‌شناسی - زبان‌شناسی همگانی |
| شناسه افزوده : | رحمان ویسی حصار، استاد راهنما بدخشان ، ابراهیم، استاد مشاور |
| توصیفگرها | زمان حال کامل ، معناشناسی ، کاربردشناسی ، زبان کردی ، Complete present tense, semantics, pragmatics, Kurdish language, |
| چکیده : | پژوهش حاضر به منظور بررسی، توصیف و تحلیل ساخت حال کامل در زبان کُردی سورانی صورت گرفته است. در این راستا برآن سعی شده است که ابعاد معناشناسانه‌ی زمان حال کامل و به انضمام آن وجوه کاربردشناسانه و انواع خوانش‌ها از این گونه‌ی زمانی را در زبان مذکور بر اساس رویکرد دکلرک (2006) به صورت مفصل شرح دهیم. زمان حال کامل، در حقیقت به محدوده‌ی زمانی خاصی، که حوزه‌ی پیشاحال نام می‌گیرد، اشاره می‌کند که در مجاورت لحظه‌ی حال (T0) و پس از حوزه‌ی زمان گذشته قرار گرفته است، در واقع بین حوزه‌ی گذشته و حال به منظور تعیین جایگاه زمانی رخدادها استفاده می‌شود. در بررسی زمان حال کامل در زبان کُردی تمایز بین موقعیت کامل و موقعیت گزاره‌ای بسیار حائز اهمیّت است. موقعیت کامل موقعیتی است که به کُل گستره‌ی زمانی یک رخداد در جمله‌ی بیان شده اشاره می‌کند به عبارت دیگر، آن موقعیتی است که گوینده به صورت ضمنی، و یا شنونده به صورت استنباطی، در جمله بیان شده در ذهن دارد امّا موقعیت گزاره‌ای قسمتی از موقعیت کامل است که در مورد آن تأیید یا خبری در جمله موجود باشد، یعنی آن قسمتی از موقعیت کامل که در جمله و یا بند به آن رجوع می‌شود. وضعیت قرارگیری موقعیت گزاره‌ای در گستره‌ی پیشاحال، ساخت‌های معناشناختی حال کامل را به وجود می‌آورد و ارتباط میان موقعیت کامل و حوزه‌ی پیشاحال اشاره به تفاسیر کاربردشناختی این زمان دارد. با توجه به اصول ذکر شده، در زبان کُردی دو ساختِ معنایی شمولی و انطباقی وجود دارد که دارای خوانش‌های کاربردشناختی نامعیّن، تداومی و تاکنونی می‌باشند. یافته‌های موجود در زبان مذکور نشان می‌دهد که ساخت شمولی یکی از پُرکاربردترین وجوه معناشناختی است که خوانش نامعیّن و تعبیرهای آن، یعنی حال کامل تجربی، خبر داغ، کامل نتیجه‌ای و متأخر، را در پَی دارد. وجود قید زمانی حال برای خوانش حال کامل متأخر یک عامل ضروری به نظر می‌آید که این امر نوعی تقابل اطلاعاتی میان قید زمان و زمان دستوری را نشان می‌دهد. دیگر وجه معنایی مشاهده شده در زبان کُردی، ساخت انطباقی است که شامل خوانش‌های تداومی و تاکنونی می‌باشد. در اینجا نیز نمی‌توان نقش قیدهای زمانی را در این ساخت معنایی نادیده گرفت، حضور قیدهای خاص تمام ناحیه‌ی پیشاحال را دربَر می‌گیرد و منطبق بودن موقعیت کامل با این ناحیه را ممکن می‌سازند؛ البته در بعضی از جملات وجود عملگر استمراری سبب چنین برداشت معنایی می‌شود. خوانش تداومی حال کامل، در کُردی، از قاعده‌ی خاصی بهره می‌گیرد و آن هم ترکیب قیدهای چپ‌چین و زمان حال افعال می‌باشد. در واقع، این قیدها بیانگر تداوم عمل در نقطه‌ی صفر هستند و معنای زمانی جمله در گروِ آن‌ها می‌باشد. این ناهمخوانی زمان فعل جمله و قید زمانی به کار رفته در خوانش تاکنونی و تعبیر اجزایی آن بیشتر مشهود است. در حقیقت، قیدهای زمانی عوامل انکارناپذیرِ اغلب تعبیرها و خوانش‌های موجود در ساخت‌های معنایی حال کامل در زبان کُردی هستند. این بررسی و تحقیق در مورد حال کامل جدای از تعاریف و توضیحاتی است که دستورنویسان پیشین در کتاب‌های خود در مورد آن نوشته‌اند چراکه در این پژوهش برای تبیین داده‌ها از رویکردها، تعبیرها، تفسیرها، و وجوه ویژه‌ی جهانی که در حوزه‌ی معناشناسی و کاربردشناسی ارائه شده، استفاده شده است |
| لینک فایل دیجیتالی : | https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/e53b87c40c180baa4ed22a5302f7b0de |
| لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=14806 |
| زبان مدرک : | فارسی |
مرتب سازی پالایش جستجو
