پژوهش حاضر مطالعهای توصیفی- تحلیلی است که به روش میدانی بر اساس دیدگاه صفوی (1390) به بررسی روابط معنایی در سطح جمله و واژه در زبان کردی کرمانجی گویش بادینی پرداخته است. در این پژوهش محقق در پی پاسخگویی به این پرسشهاست که چه روابط معنایی در زبان کردی در سطح واژه و جمله حاکم است و این روابط در کدام سطح فراوانی کاربرد بیشتری دارند؟ نتایج پژوهش نشان دهنده این است که، انواع روابط معنایی در سطح جمله و واژه در زبان کردی کرمانجی گویش بادینی کاربرد دارند که شامل روابط معنایی در سطح جمله مانند: هم معنایی، تضاد معنایی، شمول معنایی، استلزام معنایی، از پیشانگاری، همان گویی، تناقض معنایی، چند معنایی؛ و روابط معنایی در سطح واژه شامل: شمول معنایی، جزءواژگی، عضوواژگی، واحدواژگی، هم معنایی، هم آوانویسی، چند معنایی، تقابل معنایی، تباین معنایی، نشانداری و بینشانی میباشند. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که بسامد روابط معنایی در سطح واژه در زبان کردی کرمانجی گویش بادینی با 224 مورد کاربرد بیشتر از روابط معنایی در سطح جمله با 151 مورد فراوانی کاربرد است