اطلاعات مربوط به نویسنده
نویسنده : رحمان ویسی حصار
رکوردهای مرتبط با این شخص
مرتب سازی پالایش جستجو
نوع مدرک: برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری سرشناسه عزیزی ، محمد، نویسنده عنوان : دستور فضا در کردی [پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد] تکرار نام مولف : پدیدآور: محمد عزیزی استاد راهنما: رحمان ویسی حصار ناشر: سنندج [ایران] : دانشگاه کردستان، دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی سال نشر : 1398 یادداشت رشته: زبانشناسی - زبانشناسی همگانی شناسه افزوده : ویسی حصار ، رحمان، استاد راهنما توصیفگرها زبان شناسی شناختی ، مفهوم سازی فضا ، زبان کردی ، چهارچوب های ارجاعی ، اشاره گر ، حروف اضافه ، افعال حرکتی ، طرحواره های تصویری ، Cognitive linguistics, space conceptualization, Kurdish language, reference frameworks, pointers, prepositions, verb movement, visual schemas, چکیده : پژوهش حاضر به بررسی مفهوم‌سازی فضا در زبان کردی پرداخته و عناصر زبانی مورد استفاده در این زمینه را مورد بررسی قرار می‌دهد. ارتباط این عناصر زبانی با نظام شناختی گویشوران و تعین جایگاه رده‌شناختی زبان کردی در میان سایر زبان‌ها از دیگر اهداف این پژوهش است. اهمیت پژوهش حاضر در نشان دادن رابطه‌ی بین زبان و شناخت است و ضرورت آن ناشی از این است که تاکنون تحقیقی در زمینه مفهوم‌سازی فضا در زبان کردی انجام نشده است و این تحقیق می‌تواند دربرگیرنده‌ی نتایج تازه‌ای باشد. در این راستا، دیدگاه لوینسون (2006، 2003) در مورد تقسیم‌بندی حوزه‌های فضایی به عنوان مبنای نظری مورد استفاده قرار گرفته است. لوینسون حوزه‌ی فضا را به دو بخش پویایی و ایستایی تقسیم می‌کند که بخش پویایی دربرگیرنده‌ی مفهوم حرکت، در افعال حرکتی است. بخش ایستایی با توجه به اینکه گوینده در تعین و توصیف مکان اشیاء دارای زاویه دید یا فاقد آن باشد، به دو زیرمجموعه‌ی دارای زاویه دید و بدون زاویه دید تقسیم‌بندی می‌شود. زیرمجموعه بدون زاویه دید شامل موضع مکان‌شناسی و زیرمجموعه‌ی دارای زاویه دید دربرگیرنده مفهوم چهارچوب‌های ارجاعی است، که خود به سه زیرمجموعه‌ی: ارجاع ذاتی، ارجاع نسبی و ارجاع مطلق تقسیم. داده‌های زبانی این تحقیق از انجام پرسشنامه‌های مختلف و شم زبانی نویسنده جمع‌آوری شده است. این پژوهش به توصیف و بررسی اشاره‌گرهای مکانی، حروف اضافه‌ی دارای معانی مکان، افعال حرکتی و ساختارهای مورد استفاده برای چهارچوب‌های ارجاعی در زبان کردی و نقش آن‌ها در انتقال مفاهیم مکانی پرداخته است. در این پژوهش تفاوت اشاره‌گرها در کدگذاری فاصله را نشان داده‌ایم و با توجه به معانی مکانی حروف اضافه‌ی مرکب تقسیم‌بندی چهارگانه‌ی تازه‌ای ارائه کرده‌ایم. کدگذاری شیوه و مسیر حرکت در افعال حرکتی را بررسی کرده و نشان داده‌ایم زبان کردی در یک پیوستار به سمت زبانهای قمر-محور میل دارد. گویشوران زبان کردی به صورت غالب از چهارچوب‌های ارجاعی ذاتی و نسبی استفاده می‌کنند و این مسئله در پیوند با انجام دادن افعال غیرزبانی آن‌ها نیز قرار دارد. در پایان با توجه به مفاهیم مکانی مطرح شده، جایگاه زبان کردی را از لحاظ رده‌شناسی نشان داده‌ایم لینک فایل دیجیتالی : https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/c6278b1f45e94254d04d9dc161e7dc3b لینک ثابت رکورد: ../opac/index.php?lvl=record_display&id=14857 زبان مدرک : فارسی
شماره ثبت شماره بازیابی نام عام مواد محل نگهداری بخش وضعیت ثبت وضعیت امانت فاقد شماره ثبت
نوع مدرک: برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری سرشناسه ویسی حصار ، رحمان، نویسنده عنوان : معناشناسی اشاره‌گرهای مکانی در کردی: رویکردی شناختی-کاربردی تکرار نام مولف : محمد عزیزی، رحمان ویسی‌حصار ناشر: دانشگاه کردستان، پژوهشکده کردستان شناسی، پژوهشنامه ادبیات کردی سال نشر : 1398 صفحه شمار: دوره 5، شماره 1 - شماره پیاپی 7 شهریور 1398 صفحه 45-72 توصیفگرها اشاره‌گرهای مکانی ، معنی‌شناسی شناختی ، کاربردشناسی ، افعال حرکتی چکیده : در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشاره‌گرها به بررسی اشاره‌گرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنی‌شناسی شناختی پرداخته‌ایم. توجه اصلی این نوشته از میان عبارت‌های مختلفی که کارکرد اشاره‌گر برای مفاهیم مکانی دارند بر ضمایر اشاره، صفات اشاره و قیدهای مکانی می‌باشد. در این مطالعه نشان داده‌ایم که در ضمایر سوم شخص زبان کردی مفهوم فاصله رمزگذاری می‌شود. همچنین کدگذاری فاصله‌ی دور به وسیله‌ی اشاره‌گر/ʔɐw/ تنها در صورتی انجام می‌پذیرد که این ضمیر سوم شخص در تقابل مستقیم با ضمیر سوم شخص /ʔɐm/ قرار بگیرد؛ به گونه‌ای که هر دو ضمیر در یک پاره‌گفتار در تقابل با هم توسط گوینده یا در جمله‌ای پرسشی و جواب آن توسط گوینده و شنونده بیان شوند؛ تنها حالت استثنایی این قضیه زمانی است که گوینده به جای زمینه در داخل نما، شئ یا مکان مورد اشاره، قرار می‌گیرد.کدگذاری مفهوم فاصله در چهار اشاره‌گر اصلی/ɐmɐ/، /ʔɐwɐ/،/ʔɐmɑnɐ/،/ʔɐwɑnɐ/ نیزمتأثر از اشتقاق آن‌ها از ضمایر سوم شخص است و کدگذاری فاصله در این اشاره‌گرها به همان صورت است که در ضمایر سوم شخص انجام می‌پذیرد. مفهوم‌سازی مکان در سایر اشاره‌گرهای مشتق شده‌ی فرعی نیز از معانی اشاره‌گرهای اصلی حاصل می‌شود. همچنین معنی و محدوده‌ی مورداشاره‌ی قیدهای مکانی/ʔɐenɐ/ و/ʔɐeɾɐ/ دقیق مشخص نمی‌شود و دارای ابهام است به‌گونه‌ای که مرز گستردگی این محدوده‌های مکانی نسبی است و ممکن است مرزهای مورد نظر گوینده و مخاطب بر هم منطبق نباشد و با توجه به بافت موقعیتی قابل تشخیص است. همچنین حرکات ایمایی و اشاره‌ای گوینده در هنگام به کارگیری هر یک از اشاره‌گرهای مکانی و ارتباط اشاره‌گرهای مکانی با افعال حرکتی را بررسی کرده‌ایم لینک ثابت رکورد: ../opac/index.php?lvl=record_display&id=15461 زبان مدرک : فارسی
شماره ثبت شماره بازیابی نام عام مواد محل نگهداری بخش وضعیت ثبت وضعیت امانت فاقد شماره ثبت
Adobe Acrobat P...معناشناسی اشاره...
نوع مدرک: برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری سرشناسه ناصری ، فاطمه، نویسنده عنوان : نمود در زبان کردی (گویش کلهری) [پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد] تکرار نام مولف : پدیدآور: فاطمه ناصری استاد راهنما: ابراهیم بدخشان استاد مشاور: رحمان ویسی حصار ناشر: تهران [ایران] : دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی سال نشر : 1395 یادداشت موضوع: زبانشناسی
رشته: زبانشناسی - زبانشناسی همگانیشناسه افزوده : بدخشان ، ابراهیم، استاد راهنما ویسی حصار ، رحمان، استاد مشاور توصیفگرها کردی کلهری ، استلزام (منطق) ، دیدگاه ، زبان کردی ، ساخت نحوی ، گویش کلهری ، نمودی ، Kalhori Kurdish, implication (logic), perspective, Kurdish language, syntactic construction, Kalhori dialect, aspectual, چکیده : هدف از پژوهش حاضر ارائه‌ی یک تحلیل جامع در مورد نمود در زبان کردی کلهری براساس رویکرد دوبخشی اسمیت(1997) است. طبق چارچوب نظری وی بررسی نمود هم شامل تحلیل نمود موقعیتی و هم شامل تحلیل نمود دیدگاهی در قالب زمان است. در این راستا تحلیل و طبقه‌بندی انواع نمود با استفاده از پیکره‌ی وسیعی از افعال زبان کردی کلهری و با بهره‌گیری از آزمون‌های متنوع به روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که پنچ‌گونه نمود موقعیتی فعالیتی، لمحه‌ای، دستاوردی، تحققی و ایستا و دو نمود دیدگاهی ناقص و کامل در این زبان وجود دارد. موقعیت‌ها در زمان گذشته می‌توانند دارای نمود کامل و ناقص باشند اما زمان حال فقط دارای نمود دیدگاهی ناقص هستند، برخی از موقعیت‌ها نیز با گرفتن نمود ناقص دچار نمودگردانی می‌شوند لینک فایل دیجیتالی : https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/a459c18f872484529e1a7f87110be20e لینک ثابت رکورد: ../opac/index.php?lvl=record_display&id=14845 زبان مدرک : فارسی
شماره ثبت شماره بازیابی نام عام مواد محل نگهداری بخش وضعیت ثبت وضعیت امانت فاقد شماره ثبت
