هدف اصلی این پژوهش تجزیة نابرابری درآمدی در استان کردستان بر حسب نابرابری در مناطق شهری، روستایی و بین مناطق شهری و روستایی می باشد. بر این اساس نابرابری درآمدی در استان کردستان در فاصله ی سال های 1384 تا 1392 با استفاده از شاخصهای تایل و اتکینسون بر حسب نابرابری درون و بین مناطق شهری و روستایی تجزیه و برآورد گردیده است. به طور کلی نتایج بدست آمده حاکی از کاهش نابرابری در سطح استان، مناطق شهری و روستایی و افزایش نابرابری بین مناطق مذکور طی دوره مورد نظر می باشد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که سهم نابرابری شهری و روستایی از کل نابرابری استان تقریباً مشابه بوده و این دو جزء بیش از 90 درصد از نابرابری استان را تشکیل می دهند. علی رغم اینکه سهم نابرابری بین مناطق از کل نابرابری در استان بر اساس روشهای مرسوم تجزیه نابرابری پایین می باشد اما مقایسه این شاخص با حداکثر نابرابری ممکن بین مناطق شهری و روستایی در استان نشان می دهد که نابرابری بین مناطق حدود 14 درصد حداکثر مقدار ممکن نابرابری بین مناطق بوده است که رقم قابل توجهی می باشد. همچنین نتایج بدست آمده نشان می دهد که هدفمند سازی یارانهها تأثیر مثبتی بر بهبود نابرابری در کل استان و همچنین مناطق شهری داشته است. با توجه به نتایج بهدستآمده در این پژوهش لازم است که سیاست گذاری ها جهت کاهش نابرابری در استان به طور همزمان معطوف به مناطق شهری و روستایی باشد و همچنین باید به افزایش نابرابری بین مناطق به عنوان چالشی جدی نگاه شود