یکی از مشکلات دستاندرکاران و متولیان ایمنی راههای برونشهری، ارتقای سطح ایمنی جادهها در شرایط فقدان اطلاعات و یا دقیق نبودن آمار تصادفات جادهای است. این مساله بهویژه در تعیین اولویت تخصیص بودجه ارتقای سطح ایمنی به نقاط مختلف یک جاده یا شبکه جادهای به چشم میخورد. هرچند در برخی مطالعات، میزان خطرآفرینی نسبی برخی معیارهای ایمنی از دیدگاه کلان موردبررسی قرارگرفته است، لزوم یک نگرش جامع برای شناسایی نقش تمامی اجزای راه به چشم میخورد تا بتوان میزان خطرآفرینی نقاط مختلف جاده را در شرایط فقدان آمار تصادفات نیز محاسبه کرد. در این پژوهش 35 معیار ممیزی ایمنی راه در قالب 9 شاخص بهعنوان متغیرهای مستقل جهت پیشبینی شاخص ایمنی راه (متغیر وابسته)در نظر گرفته شد. بعد از بررسی استقلال متغیرها و کنترل وجود همبستگی میان شاخصها و شاخص ایمنی راه، بر اساس دادههای 100 کیلومتر از محور اصفهان - الیگودرز، مدل برازش خطی چندگانه، توزیع لگاریتمی و توزیع نمایی ارائه گردید که با روش برآورد- مشاهده مدل رگرسیون خطی به عنوان مدل برتر گزینش گردید. 4 محور اصلی استان کردستان جهت برآورد میزان دقت مدل، اعتبار سنجی گردید. مدل ارائهشده نشان داد که شاخص های هندسه راه و علائم ترافیکی بیشترین تأثیر را در ایمنی راه دارند