اثر میانجی فرهنگ سازمانی بر روابط رهبری تحولگرای مدیران گروه و اثربخشی اعضای هیئتعلمی دانشگاه [پایاننامه کارشناسی ارشد] (1394) / رحیمی ، عبدالله، نویسنده
این پژوهش، باهدف بررسی الگوی ساختاری سبک رهبری تحولگرای مدیران گروه بر اثربخشی اعضای هیئتعلمی دانشگاه با توجه به شاخص فرهنگسازمانی انجام گرفت. پژوهش حاضر دارای رویکرد کمی از نوع توصیفی-همبستگی میباشد. جامعه آماری تحقیق شامل 285 نفر از اعضای هیئتعلمی دانشگاه کردستان بود که برای اجرای پژوهش از میان آنها با استفاده روش نمونهگیری طبقه ای(تصادفی ساده)،193 نفر بهعنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری دادهها شامل سه پرسشنامه با طیف پنجگانه لیکرت بود؛ که عبارت بودند از:1-رهبری تحولگرا بس و آوولیو (2004) که پایایی آن در این پژوهش برحسب آلفای کرونباخ،0/81 به دست آمد.2-اثربخشی هوی (2009) که در این پژوهش پایایی آن 0/82 بود.3-فرهنگسازمانی دنیسون (2006) که پایایی آن 78/0 بوده است تجزیهوتحلیل اطلاعات با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری و به کمک دو نرمافزار 22SPSS، 8LISREL صورت پذیرفت. بهطورکلی نتایج نشان داد که الگوی ساختاری از برازش خوبی برخوردار است و0/81 از واریانس اثربخشی اعضای هیئتعلمی را تبیین میکند.متغیر رهبری توانسته بهصورت مستقیم (0/66 =β، P<0/001) و بهصورت غیرمستقیم (0/93 =β، P<0/001) از طریق متغیر میانجی فرهنگسازمانی بر اثربخشی اعضای هیئتعلمی اثر معناداری بگذارد. درواقع میتوان گفت که رهبری تحولگرا از طریق فرهنگسازمانی قویترین اثر را بر اثربخشی اعضای هیئتعلمی دارد