طلاق در اسلام به منظور پایان دادن به اختلاف و ناسازگاری میان زوجین وضع شده و به معنای پایان دادن به عقد ازدواج با بیان الفاظ مخصوص است. طلاق به مانند سایر قوانین و قرادادهای اسلامی دارای شروط و قوانین مشخصی میباشد، ازاینرو الفاظی برای بیان آن قرار داده شده است که در اصطلاع شرعی با عنوان صیغه طلاق شناخته میشود و یکی از ارکان طلاق میباشد. اگر لفظ استفاده شده از جمله الفاظ صریح باشد با گفتن آن، طلاق واقع میشود، اما در الفاظ کنایی و غیر صریح لازم است لفظ گفته شده با نیت قلبی همراه باشد. الفاظ مورد استفاده برای طلاق در مناطق مختلف، متفاوت میباشند. در این صورت لازم است این الفاظ مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شود که آیا این الفاظ صریح هستند یا کنایی. در بعضی از مناطق کردنشین لفظ (تهلاقم کهوتبی) استفاده میشود که علما در بررسی و حکم آن اختلاف دارند. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی این موضوع پرداخته و نظرات فقها، به ویژه اظهارات فقها کرد و دلایل آنها از مصادر فقهی قدیم و جدید در باره لفظ مذکور، جمع آوری شده و پس از بررسی اظهارات علما به این نتیجه رسیده است که در مورد لفظ (تهلاقم کهوتبی) سه رأی وجود دارد؛ رأی اول: لفظ (تهلاقم کهوتبی) صریح است، رأی دوم: لفظ (تهلاقم کهوتبی) لغو است و رأی سوم: لفظ (تهلاقم کهوتبی) کنایی است. با توجه قوت دلایل رأی اول و سازگاری آن با مقاصد شریعت از دو رأی دیگر قویتر میباشد