زبان کردی، زبانی است غنی و ادبیّات برآمده از آن، پربار و فاخر. برای شناخت ارزشها و ویژگیهای شاخص شعرکردی لازم است تا کاوشهایی در این زمینه صورت گیرد. در این پژوهش سعی شده تا با بررسی آثار چند شاعر کرد کرمانشاهی(سیّد یعقوب ماهیدشتی، شامی کرمانشاهی، پرتو کرمانشاهی و قصری) در سه سطح زبانی، ادبی و فکری، ویژگیهای این نوع ادبیّات از جنبههای گوناگونی چون جهانبینی و درونمایه، فرآیندهای آوایی، وزن، عناصر ادبی، کاربرد لغات بیگانه، استفاده از کلمات فارسی، کهنگی زبان و کاربرد کلمات سره و... تحلیل گردد. پس با تحقیق پیرامون پیشینهی تاریخی قوم کرد، زبان و ادبیّات کردی و بررسی آثار شاعران مذکور، مشخّص شد که شعر کردی از نظر آوایی بیشتر تابع فرم و هنجار بوده و از نظر عناصر ادبی از آرایههای جناس و تشبیه بهرهی بیشتری برده است. شعرکردی در اساس مبتنی بر وزن هجایی است؛ هر چند که به وزن عروضی نیز توجّه دارد. از لحاظ درونمایه، مسائلی چون عشق، جبر، تمایلات ناسیونالیستی و مضامین سیاسی و اجتماعی، جایگاه وسیعتری را به خود اختصاص داده است. گزینش واژگان در آثار شاعران کرد رویکرد متفاوتی دارد. برخی در استفاده از کلمات بیگانه به ویژه کلمات عربی افراط کردهاند. برخی دیگر سعی کردهاند تا حدّ زیادی از لغات فارسی به جای کردی استفاده کنند. در مقابل، گروه دیگر کوشیدهاند تا به هر نحو از کلمات سره و کهن کردی بهره گیرند