این پژوهش به بررسی ساخت های غیرشخصی در کردی کلهری (کرمانشاهی) که یکی از گویش های زبان های ایرانی غربی است، می پردازد. پایان نامه ضمن معرفی و توصیف نحوه شکل گیری و ترکیب ساخت های غیر شخصی، این ساخت ها را در قالب یکی از نظریه های چامسکی تحت عنوان نظریه حاکمیت و مرجع گزینی بررسی می کند. هدف پژوهش حاضر این است که با ارائه شواهد زبانی میزان تطابق اصول نحوی حاکم بر ساخت های غیرشخصی در نظریه مذکور را با چگونگی اعمال آن در کردی کلهری ارزیابی کند. پس از تعیین انواع ساخت های غیرشخصی موجود در کردی کلهری، مقوله نحوی این ساخت ها، وجود فاعلِ آشکار یا ناآشکار از نقطه نظر نقش معنایی، چگونگی مطابقه فعل و فاعل، و چگونگی وضعیّت کنترل این ساخت ها، در این گونه زبانی مشخص می شود. ابتدا وجود چهار نوع ساخت غیرشخصی در گویش کلهری با نشان دادن شواهدی از این گونه زبانی اثبات می شود. سپس، با ارائه داده هایی از کردی کلهری مقوله نحوی هر یک از انواع ساخت های مذکور مشخص می شود. در ادامه، با توجه به پارامتر ضمیر اندازی، دلایلی ارائه می شود که وجود یا عدم وجود فاعل (آشکار یا ناآشکار)، در جملات غیرشخصی در کردی کلهری را اثبات می کند. یکی از نکات قابل توجه در ساخت های غیرشخصی کردی کلهری این است که در برخی جملات ساخت های غیرشخصی مرخّم در این گونه زبانی، درحالی که شخصِ افعال اصــلی بعد از افعــال کمکی در جمـــلات در حالت دوم شخص مفرد صرف می شود، به شخص معینی دلالت ندارد. بررسی داده های موجود در تحقیق نشان می دهد که به علت نبود وندهای مطابقه بر روی فعل در این جملات مشخصه اصل فرافکنی گسترده ضعیف است. سپس مشخص می شود که این ساخت ها دارای ویژگی های خاصی هستند که بر تعیین وضعیت مطابقه در آن ها تاثیر می-گذارند. در پایان، با توجه به توصیف و تحلیل داده ها و ضمن در نظر گرفتن اصل مقوله تهی، به آخرین پرسش پایان نامه در مورد چگونگی کنترل در این ساخت ها پاسخ داده می شود و وجود کنترل اختیاری در این ساخت ها در کردی کلهری مشخص می شود