ادبیات مقاومت، به ویژه شعر پایداری گونهای از ادبیات است که بازگوکنندهی مقاومت و ستیز ملتها در برابر تجاوز بیگانگان به خاک و حقوق آنها میباشد و آموزههای مبارزاتی یک نسل مقاوم و مبارز را که برای رهایی سرزمین، دین، فرهنگ و سنتهای خود از چنگال متجاوزگران به حریم ارزشهای ملی و انسانی به پا خاسته است، برای نسلهای آینده با بیان فخیم شعری و ادبی، ترسیم و به تصویر میکشد. محمود درویش، از برجستهترین شاعران مقاومت فلسطین است که اشعارش سراسر پایداری و روایت تاریخ سرزمین فلسطین پس از اشغال 1948 توسط اسرائیل است. شیرکو بیکس، نیز از شاعران مقاومت کردستان است که با محمود درویش در یک برههی زمانی زیستهاند و دارای گرایشات فکری و مشارب هنری مشابهی هستند. شرایطی که بر فضای فلسطین و کردستان عراق، حاکم بوده است، دو شاعر را به شاعران نامی در عرصهی ادبیات مقاومت تبدیل ساخته است؛ از این رو سرودههای دو شاعر در بردارندهی امید به پیروزی و دعوت به مبارزه است؛ در نتیجه از تمام ظرفیتهای شعری بهره میگیرند، تا رسالت هنری خود را در این راستا انجام بدهند.در این پژوهش، به بررسی تطبیقی مضامین ادبیات پایداری در اشعار محمود درویش و شیرکو بیکس، بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی؛ یعنی بررسی«تشابه و تفاوت»، با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و ابزار کتابخانهای پرداخته شده است