نوع مدرک: | برنامهها و فایلهای کامپیوتری |
سرشناسه | حسینیپورسیسخت ، نیکنام، نویسنده |
عنوان : | جداییطلبی سیاسی در ایران از 1320 تا 1332 [پایاننامه کارشناسیارشد] |
تکرار نام مولف : | پدیدآور: نیکنام حسینیپورسیسخت استاد راهنما: عباس منوچهری |
ناشر: | تهران [ایران] : دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی |
سال نشر : | 1376 |
یادداشت | رشته: علوم سیاسی |
شناسه افزوده : | منوچهری ، عباس، استاد راهنما |
توصیفگرها | ایران ، 1320-1332 ، جدایی طلبی سیاسی ، فرقه دموکرات کردستان ، فرقه دموکرات آذربایجان ، Iran, political separatism, Kurdistan Democratic Sect, Azerbaijan Democratic Sect, |
چکیده : | کشور ایران از اقلیتهای قومی و مذهبی مختلفی تشکیل شده است که آداب و رسوم، زبان و مذهب خاص خود را دارند. در طی قرن بیستم و بخصوص پس از شهریور 1320، کشورهای خارجی از وجود اقلیتهای قومی مختلف و ضعف هویت ملی در ایران استفاده کردند و با سیاسی کرن تفاوتهای زبانی، مذهبی، و... سعی در جدا کردن آذربایجان و کردستان از ایران را داشتند. همچنین ضعف مزمن حکومت مرکزی ایران عامل دیگری در پیدایش این جنبشهای جدای طلبانه بود که با سقوط رضا شاه و پراکندگی قدرت ، پس از وی بوجود آمده بود. متفقین پس از اشغال ایران و در بحبوحهء جنگ جهانی دوم مسئله کسب امتیاز نفت شمال را مطرح کردند، دولت شوروی نیز برای جلوگیری از نفوذ کشورهای آمریکا و انگلیس در نزدیک مرزهای خود، هیئتی را برای کسب امتیاز نفت شمال به تهران فرستاد اما مجلس ایران با تصویب قانونی واگذاری امتیاز نفت را تا پایان جنگ منع کرد. شوروی که از این تصمیم دولت ایران ناراحت شده بود پس از پایان جنگ جهانی دوم خروج نیروهای خود را به تعویق انداخت و در راستای سیاستهای سنتی خود مبنی بر دسترسی به آبهای گرم خلیج فارس و محافظت از مرزهای جنوبی خود و گسترش ایدئولوژی کمونیسم به جهان دست به ایجاد دو جنبش تجزیهطلب آذربایجان و کردستان زد. شوروی با دعوت کردن پیشهوری و قاضی محمد به باکو و ملاقات آنها با میرجعفر باقراف طرح اولیه ایجاد جنبشهای تجزیهطلب را به آنها داد. پس از بازگشت آنها از آذربایجان شوروی بود که جنبشهای تجزیهطلب آذربایجان و کردستان بوجود آمدند. دولت ایران تصمیم گرفت برای خروج نیروهای ارتش سرخ از ایران و سرکوب جنبشهای تجزیهطلب به سازمان ملل شکایت کند همزمان با مطرح شدن شکایت ایران در شورای امنیت ، قوامالسلطنه هم برای حل بحران دست به ابتکاراتی زد، سرانجام با اولتیماتوم ترومن رئیسجمهور وقت آمریکا به شوروی و ابتکاراتی که قوام به خرج داد شوروی نیروهای خود را از ایران خارج کرد و همزمان دو جنبش تجزیهطلب آذربایجان و کردستان هم با از دست دادن پشتیبان خود از بین رفتند. نتیجهای که از بررسی جنبشهای تجزیهطلب در سالهای 1320-1332 حاصل میشود این است که دخالت کشورهای خارجی و ضعف مزمن حکومت مرکزی دو عامل مهم در پیدایش جنبشهای تجزیهطلب بودهاند و برای جلوگیری از بروز چنین وقایعی در آینده، ایجاد یک حکومت مرکزی قوی و تقویت نقاط مشترک ملی برای ایجاد همبستگی سیاسی ضروری به نظر میرسد |
لینک فایل دیجیتالی : | ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/399adc694b3c8673d4ae79250915cf62 |
لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=15120 |
زبان مدرک : | فارسی |