نوع مدرک: | برنامهها و فایلهای کامپیوتری |
سرشناسه | ویسی حصار ، رحمان، نویسنده |
عنوان : | معناشناسی اشارهگرهای مکانی در کردی: رویکردی شناختی-کاربردی |
تکرار نام مولف : | محمد عزیزی، رحمان ویسیحصار |
ناشر: | دانشگاه کردستان، پژوهشکده کردستان شناسی، پژوهشنامه ادبیات کردی |
سال نشر : | 1398 |
صفحه شمار: | دوره 5، شماره 1 - شماره پیاپی 7 شهریور 1398 صفحه 45-72 |
توصیفگرها | اشارهگرهای مکانی ، معنیشناسی شناختی ، کاربردشناسی ، افعال حرکتی |
چکیده : | در پژوهش حاضر پس از معرفی انواع اشارهگرها به بررسی اشارهگرهای مکانی زبان کردی در چهارچوب معنیشناسی شناختی پرداختهایم. توجه اصلی این نوشته از میان عبارتهای مختلفی که کارکرد اشارهگر برای مفاهیم مکانی دارند بر ضمایر اشاره، صفات اشاره و قیدهای مکانی میباشد. در این مطالعه نشان دادهایم که در ضمایر سوم شخص زبان کردی مفهوم فاصله رمزگذاری میشود. همچنین کدگذاری فاصلهی دور به وسیلهی اشارهگر/ʔɐw/ تنها در صورتی انجام میپذیرد که این ضمیر سوم شخص در تقابل مستقیم با ضمیر سوم شخص /ʔɐm/ قرار بگیرد؛ به گونهای که هر دو ضمیر در یک پارهگفتار در تقابل با هم توسط گوینده یا در جملهای پرسشی و جواب آن توسط گوینده و شنونده بیان شوند؛ تنها حالت استثنایی این قضیه زمانی است که گوینده به جای زمینه در داخل نما، شئ یا مکان مورد اشاره، قرار میگیرد.کدگذاری مفهوم فاصله در چهار اشارهگر اصلی/ɐmɐ/، /ʔɐwɐ/،/ʔɐmɑnɐ/،/ʔɐwɑnɐ/ نیزمتأثر از اشتقاق آنها از ضمایر سوم شخص است و کدگذاری فاصله در این اشارهگرها به همان صورت است که در ضمایر سوم شخص انجام میپذیرد. مفهومسازی مکان در سایر اشارهگرهای مشتق شدهی فرعی نیز از معانی اشارهگرهای اصلی حاصل میشود. همچنین معنی و محدودهی مورداشارهی قیدهای مکانی/ʔɐenɐ/ و/ʔɐeɾɐ/ دقیق مشخص نمیشود و دارای ابهام است بهگونهای که مرز گستردگی این محدودههای مکانی نسبی است و ممکن است مرزهای مورد نظر گوینده و مخاطب بر هم منطبق نباشد و با توجه به بافت موقعیتی قابل تشخیص است. همچنین حرکات ایمایی و اشارهای گوینده در هنگام به کارگیری هر یک از اشارهگرهای مکانی و ارتباط اشارهگرهای مکانی با افعال حرکتی را بررسی کردهایم |
لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=15461 |
زبان مدرک : | فارسی |