اندازهگیری مستقیم منحنی رطوبتی سخت و زمانبر است. تلاشهای زیادی جهت برقراری ارتباط میان پارامترهای زود یافت خاک مانند توزیع اندازهی ذرات، مقدار مادهی آلی و جرم مخصوص ظاهری و منحنی رطوبتی خاک انجامگرفته است. این رابطه تحت عنوان توابع انتقالی شناخته میشود. هدف از این مطالعه ارزیابی عملکرد برخی از توابع انتقالی بر اساس دقت پیشبینی آنها در تخمین منحنی رطوبتی خاک است. هشت تابع جهت ارزیابی انتخاب شدند که هفت تابع از آنها پارامترهای مجهول معادلات منحنی رطوبتی را پیشبینی میکردند، درحالیکه یکی از این توابع مقدار رطوبت را در پتانسیلهای ماتریک مشخصی تخمین زد. بهمنظور تعیین کیفیت پیشبینیها از میانگین ریشهی مربعات خطا (RMSE)، ضریب همبستگی پیرسون (R)، نسبت خطای هندسی (GMER) و قدر مطلق میانگین خطا (ME) استفاده شد. درنهایت توابع مورد ارزیابی بر اساس شاخصهای ارزیابی رتبهبندی شدند. نتایج نشان دادند که در پتانسیلهای ماتریک پایین توابع RETC و ساکستون بهترین تخمین را داشتند در حالیکه توابع قربانی و کایی-هیو ضعیفترین عملکرد را داشتند. در پتانسیلهای ماتریک بالا توابعRETC و گوپتا بهترین تخمین را داشتند، در حالیکه توابع کایی-هیو و راجکایی ضعیفترین عملکرد را داشتند. در تمامی پتانسیلهای ماتریک توابعRETC و ساکستون بهترین تخمین را داشتند، در حالی که توابع راجکایی و کایی-هیو ضعیفترین عملکرد را داشتند