| نوع مدرک: | برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری |
| سرشناسه | محرابیان ، طاهره، نویسنده |
| عنوان : | نقش میانجی‌گر رگه‌های شخصیت پیشنهادی DSM-5 در تأثیر درمانگری شناختی-رفتاری بر اختلال بی‌خوابی دانشجویان دانشگاه کردستان [پایان‌نامه کارشناسی ارشد] |
| تکرار نام مولف : | پدیدآور: طاهره محرابیان استاد راهنما: فاتح رحمانی استاد مشاور: آزاد همتی |
| ناشر: | سنندج [ایران] : دانشگاه کردستان، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی |
| سال نشر : | 1395 |
| یادداشت | موضوع: روانشناسی بالینی
رشته: روانشناسی - روانشناسی بالینی |
| شناسه افزوده : | رحمانی ، فاتح، استاد راهنما همتی ، آزاد، استاد مشاور |
| توصیفگرها | رفتاردرمانی شناختی ، دی اس ام 5 ، صفت شخصیتی ، نشخوار ذهنی (روانشناسی) ، باور ناکارآمد ، دانشگاه کردستان ، میانجی خواب ، دانشجو ، Cognitive behavioral therapy, DSM-5, personality trait, mental rumination (psychology), dysfunctional belief, University of Kurdistan, sleep mediator, college student |
| چکیده : | پژوهش کنونی برای کاهش خلاء مربوط به بررسی تأثیر درمانگری شناختی رفتاری بر مولفه های شناختی، هیجانی و رفتاری در دانشجویان مبتلا به بی خوابی و نیز پیش بینی پیامدهای درمانگری شناختی رفتاری بر اساس رگه‌های شخصیتی آنها، تدوین شد. این تحقیق در پی آن بود که با مطالعه ی شبه تجربی، به درک بیشتر این رگه های شخصیتی و تأثیری که بر روند درمان بی خوابی می گذارند کمک کند. به این ترتیب، نقش میانجی گر رگه های شخصیت پیشنهادی DSM-5 در پیش بینی تأثیر درمانگری شناختی رفتاری بر اختلال بی خوابی دانشجویان دانشگاه کردستان بررسی شد. مطالعات قبلی، بیشتر به بررسی تأثیر درمانگری شناختی رفتاری بر شدت بی خوابی پرداخته اند، اما تاکنون، در اینگونه پژوهش ها به پیش بینی پیامدهای این روش درمانی بر اساس رگه های شخصیتی پیشنهادی DSM-5 پرداخته نشده است و پژوهش حاضر در این راستا انجام گرفت. تعداد شرکت کنندگان 34 نفر بودند که در دو گروه 17 نفری قرار گرفتند. شرکت کنندگان، 18 تا 35 ساله، و دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد بودند. گروه همتا نیز مطابق ویژگیهای سن و جنسیت گروه آزمایشی انتخاب شد. شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله، مورد آزمون قرار گرفتند. پس از اجرای مصاحبه ی بالینی، از آزمودنی ها آزمون شدت بی خوابی گرفته شد. سپس شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه های کیفیت خواب، باورها و بازخوردهای نارساکنش درباره خواب، نشخوار فکری، نگرانی و برانگیختگی پیش از خواب و نیز پرسشنامه شخصیت برای DSM-5 مورد آزمون قرار گرفتند. گام بعدی انجام مداخله در گروه آزمایش بود که شامل 12 جلسه درمانگری شناختی رفتاری بود. مداخلات بر اساس ساختار جلسات درمانگری شناختی رفتاری بک انجام شد. پس از اتمام جلسات درمان، دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً با آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفتند تحلیل آماری داده‌ها از طریق تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که گروه های شرکت کنندگان مبتلا به بی خوابی و گروه همتای آن ها در متغیرهای مورد پژوهش تفاوت معنادار دارند. نتایج حاکی از این بود که نمرات آزمون های شدت بی خوابی، بی کیفیتی خواب، باورها و بازخوردهای نارساکنش درباره خواب، نشخوار فکری، نگرانی و برانگیختگی پیش از خواب در گروه آزمایش کاهش قابل توجهی نسبت به شرکت کنندگان گروه کنترل داشته اند که این نشان دهنده اثربخشی درمان بوده است. بنابراین نتایج پژوهش بیانگر این است که درمانگری شناختی رفتاری می تواند در بهبود مولفه های مرضی بی خوابی دانشجویان مبتلا به بی خوابی، موثر واقع گردد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که تمام حیطه های شخصیتی پیشنهادی DSM-5 (عاطفه منفی، کناره گیری، خصومت، مهار گسستگی و روان گسسته گرایی) برای نتایج درمانگری شناختی رفتاری برای بی خوابی اثر مزاحم دارند |
| لینک فایل دیجیتالی : | https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/38788e3564c024df2b970fcdd41f8cde |
| لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=15745 |
| زبان مدرک : | فارسی |
نقش میانجی‌گر رگه‌های شخصیت پیشنهادی DSM-5 در تأثیر درمانگری شناختی-رفتاری بر اختلال بی‌خوابی دانشجویان دانشگاه کردستان [پایان‌نامه کارشناسی ارشد] (1395) / محرابیان ، طاهره، نویسنده 