| نوع مدرک: | برنامه‌ها و فایلهای کامپیوتری |
| سرشناسه | لاوژه ، طاهر، نویسنده |
| عنوان : | تحلیل زبان عرفانی در دیوان محوی |
| تکرار نام مولف : | طاهر لاوژه |
| ناشر: | دانشگاه کردستان، پژوهشکده کردستان شناسی، پژوهشنامه ادبیات کردی |
| صفحه شمار: | دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 14 اسفند 1401 صفحه 65-80 |
| توصیفگرها | شعر عرفانی دیوان محوی زبان عرفانی استعاره و نماد صورت و معنی |
| چکیده : | شعر عرفانی از طریق زبانی ویژه و ساختاری استوار در صورت و معنا پدید می‌آید و دقت در آن، میزان موفقیت شاعر را در دسترسیِ خلاقانه به ساحت آن تعیین می‌کند. محوی شاعر بلند آوازة کُرد در سروده‌های خویش از مضامینِ عرفانی بهره می‌برد، تا صور خیال شاعرانة خود را بیافریند و یافته‌های معنوی خویش را به گونه‌ای هنری ارائه دهد. هدف اصلی پژوهش حاضر، تحلیلِ اشعار محوی از منظر خلق مفاهیم عرفانی، توسع مفاهیم صوفیانه برای مضمون‌آفرینی از طریق زبان عرفانی و میزان خلاقیت شاعر در ورود به عرصة زیبایی‌شناسیِ شعر صوفیانه است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی و با توجه به برخی مبانیِ نقد و نظریه به ارزیابیِ فرم و محتوای تعدادی از برجسته‌ترین تصاویر شعری در اشعار عرفانیِ محوی پرداخته است. نتایج نشان می‌دهد شاعر در بیان معانی و مفاهیمِ اشعار خویش با تأکید بر نمادپردازی، درک کاملی از مضامین عارفانه و قلمرو شعر صوفیانه دارد و با استفاده از آموزه‌های خویش، تصویرهای بدیعی در اشعار عرفانی خود آفریده است؛ اما به سبب ناتوانی در کاربرد قابلیت‌های زبانِ عرفان و عدم ورود به این عرصه قادر به خلقِ نمادهای ویژة خویش نیست و رمزوارگیِ کلماتِ او اغلب در حوزة استعاره می‌ماند؛ اما در عرصة شکل و فرم، نوآوری‌ها و خلاقیت‌هایی در غزلیات کُردی دارد که قابل توجه می‌نماید. در این پژوهش رابطة زبان و اندیشة وی در این زمینه بر‌رسی می‌شود. در کلیتِ دیوان محوی، وجوه زبانی و معنویِ دریافت‌های عارفانة وی کمتر به فضای بی‌کرانِ نمادآفرینی برای خلقِ تجارب عرفانی می‌پیوندد |
| لینک ثابت رکورد: | ../opac/index.php?lvl=record_display&id=15844 |
| زبان مدرک : | فارسی |
تحلیل زبان عرفانی در دیوان محوی / لاوژه ، طاهر، نویسنده 
