| چکیده : | هدف از این پژوهش تحلیل نشانه شناختی بازنمایی از کلیت نظام فرهنگی در سینمای کٌرد است. پرسش از بازنمایی نظام فرهنگی کُردها پرسش از منطق استعماری حاکم بر نشانه‌های بازنمایی خویشتن و در همان حال منطق مقاومت در برابر دیگری‌های مسلط است. بنابراین، چگونگی خودبازنمایی فرهنگی خود در سینما دغدغة پژوهش حاضر است. شناختی که از جوامع و فرهنگهای گوناگون داریم به میانجی بازنمایی تصاویری است که رسانه‌ها عرضه میکنند. این بازنمایی‌ها خنثی و بی‌طرف نبوده است، بلکه برساختی ایدئولوژیک دارند. مفروضة پژوهش این است که بازنمایی به میانجی رمزگانها بیانگر نظامی از ایدهها در باب ماهیت نشانه‌ها است. از این منظر در تولید هر اثر مجموعهای از نشانه‌ها در حوزه فرهنگ خودی به تولید گفتمان خاصی منجر میشود. ایدهی اصلی پژوهش این است که کُردها از رویکرد دیگری خود را بازنمایی میکنند. بنابراین، برای تحلیل فیلم‌ها از روش نشانه‌شناسی ساختارگرایی و با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند، پنج فیلم بلندکُردی تولیدشده از دهة 70 به‌بعد در سینمای‌کُرد که توسط کارگردانان کٌرد در ایران (فیلم زمانی برای مستی اسب‌ها، آوازهای سرزمین مادری‌ام، نیوه مانگ، مرثیه برف، زمستان آخر)، انتخاب شده است. بنیاد تحلیل این فیلم‌ها در چارچوب مطالعات پسااستعماری (در گفتمان شرقشناسی از نظرات ادوارد سعید و در گفتمان شرقشناسی وارونه از نظرات جلال العظم)، است. در پاسخ به پرسش‌های پژوهش، خودبازنمایی کُردها از نظام فرهنگی‌شان مبتنی بر چه نظام نشانه شناختی است؟ چه گفتمان‌هایی، چگونه و به میانجی چه رمزگان‌هایی در ارائه‌ی خود بازنمایی فرهنگی کُردها مسلط است؟ یافته‌ها نشان داد خودبازنمایی کٌردها در سینمای کٌرد، در فضای گفتمانی دو شقی غرب و شرق، تقابل‌هایی دوگانۀ خود و دیگری با جهت‌گیری‌های سیاسی و ایدئولوژیک خود را بازنمایی کرده‌اند و با برساخت کلیشه‌ها و پذیرش تفکرات رایج در گفتمان شرقشناسی همچون روستایی، بدوی بودن، عقب مانده، ضد زن، عجیب‌وغریب بودن آداب و رسوم‌کٌردی، رازآمیزبودن، گذشته‌گرا، مذهبی و پاک بودن ... نشان داده شده است، در واقع با برجستگی تمایز فرهنگی، سبب خلق مرز و تفکیک نمادین میان فرهنگ و جامعه‌ی خود کُرد در تقابل با دیگری‌های مسلط (غرب/ مرکزنشین در داخل ایران) سبب شده است. در نهایت بجای اینکه این دال‌ها به درهم شکستن گفتارهای مسلط و بروز مقاومت داشته باشد، سبب تثبیت جایگاه فرودستی کٌردها میشود و بازتولید کننده هردو گفتمان شرق شناسی و شرق شناسی وارونه هستند
The purpose of this study is semiotic analysis of the representation of the totality of the cultural system in Kurdish cinema. The question of the representation of the Kurdish cultural system is the question of the colonial logic that governs the signs of self-representation and at the same time the logic of resistance to the dominant others. Therefore, how cultural self-representation in cinema is the focus of the present studyThe knowledge we have of different societies and cultures is mediated by the representation of the images presented by the media. These representations have not been neutral and neutral, but have an ideological structure. The research hypothesis is that cryptographic representation represents a system of ideas about the nature of signs. From this perspective, in the production of any work, a set of signs in the field of local culture leads to the production of a specific discourse. The main idea of the research is that the Kurds represent themselves from a different perspective. Therefore, to analyze the films using structuralist semiotic method and using purposeful sampling, five feature films produced in Kurdish cinema from the 70's onwards by Kurdish directors in Iran (Time for Drunk Horses, Motherland Songs, New Mang, Snow Lament, Winter). Last), is selected. The basis of the analysis of these films is in the framework of postcolonial studies (in the Orientalist discourse from the views of Edward Saeed and in the inverted Orientalist discourse from the views of Jalal al-Azam). In answer to the research questions, what is the semiotic system of the Kurdish self-representation of their cultural system? What discourses, how and through what codes dominate the presentation of Kurdish cultural representation?The findings showed that the Kurdish self-representation in Kurdish cinema, in the discourse between the West and the East, represented their dual confrontations with the other with their political and ideological orientations. Remaining, anti-woman, the strangeness of Kurdish customs, secrecy, retrospective, religious and chaste ... has been shown, n fact, with the prominence of cultural differentiation, it has created a border and a symbolic separation between the Kurdish culture and society in contrast to the dominant others (West / Central within Iran). Eventually, instead of breaking the dominant discourse and provoking resistance, these signs establish the inferiority of the Kurds and reproduce both Orientalist and inverted Orientalist discourses |
خودبازنمایی فرهنگی درسینما: تحلیل نشانه شناختی فرهنگ کٌردی در سینمای کٌردی (پایان نامه) (1400) / اصلانی محمدآباد ، شرمین، 