این روزها سخن از تغییرات بنیادین ساختار قدرت در منطقه غرب آسیا گفته میشود. انقلاب در کشورهای اسلامی، بحران سوریه که ابعاد بینالمللی پیداکرده است، رشد و قدرتیابی بازیگران غیردولتی و کمرنگ شدن مشروعیت دولت در درون مرزها و نهایتاً افزایش خشونت و افراط ناشی از اوجگیری فعالیت گروههای تروریستی-تکفیری همگی نشانههای این تغییر هستند. در این میان، یکی از بازیگرانی که در شرایط مذکور بیشازپیش فعالشده کردها هستند. در میان کردها بازیگر جدیدی بعد از شروع بحران سوریه پا به میدان گذاشته است که پیشازاین گوشهنشین و غیرفعال بود. کردهای سوریه که با عقبنشینی ارتش از مناطق کردنشین خودمختاریهایی تشکیل دادهاند، امروز در یک موقعیت استثنایی قرارگرفتهاند که آنها را به یک بازیگر مهم در این بحران و در سطح منطقه بدل کرده است. تشکیل این کانتونهای کردی وابسته به پ.ک.ک در سوریه اولاً توانسته تا حدود زیادی مرز میان کردها و بهتبع آن مرزهای سیاسی منطقه را دستخوش تغییر کند و ثانیاً با اثرگذاری بر روی اقلیتهای ملی دیگر کشورها مخصوصاً کردهای ترکیه، بار دیگر گسلهای بیثباتی در منطقه را فعالتر کرده است